“Mahalleden Arkadaşlar” sinemasını, başrol oyuncuları ve direktörü anlattı

Yönetmen Aydemir, 2015’te kaleme aldığı kitaptan sinemaya uyarlanan sinemaya ait, “Otobiyografik algılanmasın. Kurmaca bir tarafı de var, Mahalleden Arkadaşlar’ın. Olaylar aklımdaydı, kitabı ve sineması yazarken lakin birçok diyaloğu mecburen doldurdum. Hayatıma dair bir şey değil. Bir belgesel değil lakin çok keyifli bir kurmaca” dedi.

Aydemir, insanların hayatında sahip olduklarını bazen yetersiz gördüğüne işaret ederek, “Mahalleden Arkadaşlar’da aslında anlatmaya çalıştığım şey, seçme bahtımız olmayan durumlar ve beşerler, aslında en çok muhtaçlığımız olan beşerler ve durumlardır. ‘En çok gereksinimim olan şeyler aslında yanı başımdaymış’ın kıssası bu. Benim de geriye dönüp hayatıma baktığımda çıkardığım bir sonuç bu. Ben bu cümleyi, kurmaca bir yapıtla anlatmak istedim” tabirlerini kullandı.

Filmin çocuk ve yetişkin izleyiciyi hedeflediğini kaydeden Aydemir, şu bilgileri verdi:

“Kitabı okuyanlar bilir; lisanı biraz sert, yer yer argo tabirler falan var fakat sinema bu türlü değil. Sinema daha çok çocukları, hala çocuk kalmışları merkezine alıyor. Benim sineması yaparken en büyük motivasyonum da çocuğumla çocukluğumu izlemekti. Seyircinin de bence bu tarafını çok tatmin edeceğine inanıyorum. Çocuğunuzla sinemaya gidip kendi çocukluğunuzu izleyebileceğiniz bir sinema oldu. Haliyle de aileye daha çok yaklaşan bir çeşidi var. Aile güldürüsü diyebilirim. ‘Kitabın komik kısımlarını bir ortaya getirelim de bir sinema yapalım.’ sıkıntısında olan bir sinema değil. Bir kederi, kelamı olan, bir şey anlatmak isteyen, bunu da aile çerçevesi içinde yapan bir sinema. İçinde argo falan yok sinemanın. Çocukla çok rahat izlenebilecek tertemiz bir üretim.”

Selçuk Aydemir, salgın sürecinde sineması çok fazla izlediğinin altını çizerek, “Filmi tekrar tekrar izledim. Bir ay evvel de izledim. Her izlediğimde, sinema bana tıpkı duyguyu yaşatıyor. Birinci kez güldürüsünü, mizahını değil de hissini ön planda tuttuğum bir sinemaydı. ‘İyi ki bunu yapmışım.’ dedim. Zira mizah o denli ya da bu türlü öbür bir yere evrilecek. Üç sene evvel komik gelen bir şey bize bugün komik gelmeyebilir. Lakin sinemanın duygusu ve dramatik aksiyonu o kadar hakikat ki her izlediğimde bana birebir tadı, lezzeti veriyor” dedi.

“Oynaması çok zevkli idi”

Oyuncu Nurgül Yeşilçay sinemanın 3 yıl evvel çekildiğini ve rol alan çocukların büyüdüğünü lisana getirdi.

Filmde Aydemir’in annesini canlandırdığını söyleyen Yeşilçay, “Aslında bir çocuk sineması üzere görünüyor. Biz de ailesiyiz. Natürel ki güldürü. Kahkahaların havada uçuştuğu bir sinema. Benim oynadığım bayanın en sevdiğim özelliği; bayan muhteşem zeka. Bütün aileyi parmağında oynatıyor. Sinemada herkes kendini çok zeki sanıyor lakin bayan üstte. Hiç görünmeden hepsini yönetebiliyor. Tam bir konut bayanı. Hani vardır ya babanın parasını da yönetir, komşuları da yönetim eder, fal da bakar falan. Bu türlü bir bayan. Oynaması çok zevkli idi. Bir oyuncu zati kendinden ne kadar uzakta bir şey oynuyorsa o kadar çok keyif alır. O açıdan çok keyifliydi” diye konuştu.

Başarılı oyuncu, yetişkinlerin de sineması çok seveceğini lisana getirerek, şöyle devam etti:

“Hele de artık 1990’lara bu kadar hasret varken 1990’lar çocukluğunu tabanına kadar gösteren bir sinema. Ben çok net bir biçimde görüyorum. Ben de 46 yaşındayım. Tam benim yaşadığım devirler. Onu görüyorsun ve bir sürü şey aklına geliyor. Mesela Alper şöyle diyor; albüme bakmak üzere geldi bana sinema. Çok hoş bir tabir. O yüzden ben de kullanmak istiyorum. Hele ki geçmişe bu kadar hasret duyulan bir yerde, ben büyüklerin çok seveceğini düşünüyorum.”

“Özlem duyduğumuz her şeyi tadabileceğimiz keyifli bir iş”

Aydemir’in babasını canlandıran Alper Kul da çocukların başrolünde olduğu bir çocuk sineması yaptıklarının altını çizerek, “Sokaklarda yaşanan hayatları, eskiye hasret duyduğumuz her şeyi tadabileceğimiz keyifli bir iş. Ben şahsım ismine eskiye çok hasret duyan bir adamım. Bu sinemanın setinde olmak, oradaki nesnelere dokunmak, kendi çocukluğumu tekrar hayal etmek beni ziyadesiyle keyifli etmişti. Hoş de bir sinema olmuş. İzledim. Tavsiye ederim” değerlendirmesinde bulundu.

Kendi çocukluğuna da değinen Kul, “Ben İstanbul Fatih’te doğdum büyüdüm. Niyet kutusu yazan şeyden ben de yapmıştım. Fatih Camii’nde ve Çarşamba pazarında su ve niyet satmıştım çocukken. ‘Şans, mukadderat, kısmet…’ diye bağırıyorduk. ‘Buz üzere soğuk sudan içen.’ O periyotları hatırladık. Keyifliydi. İnsanın çocukluğunu hatırlaması düzgün bir tat veriyor. Herkeste öyledir. Keyifliydi, hoş bir anı oldu bize” sözlerine yer verdi.

Alper Kul, herkese kendi çocukluğunun daha tatlı geldiğine işaret ederek, şunları aktardı:

“Annenize ya da büyükbabanıza sorsanız, ‘Çok değişti dünya. Benim vaktimde daha tatlıydı.’ derler. Ben çocukluğumdaki, gençliğimdeki o samimi hisler, daha naif toplum, daha yardımlaşan halimizi çok özlüyorum, seviyorum. O devirleri hatırlamak da beni memnun ediyor. 1990’lar yeterliydi ya. Telefon yok. Bilgisayar yeni gelmiş fakat kimsenin ulaşımında değil. Aşağı üst herkes birebir ekonomik seviyede.”